23 Şubat 2012 Perşembe

Sevgilim,
Sana böyle demeyi seviyorum. Ama seni sevdiğim kadar değil.
Her ne kadar birçok kez güvenimi sarsmış olsan da "bizi" bitiremeyecek kadar seviyorum seni. Ne olursa olsun her kapı sana çıkıyor. Belli, edemesem de için için seni yaşıyorum. Ne yaparsan yap bitmiyorsun. O kadar fazlasın ki içimde olmuyor. Bitsin de istemiyorum açıkçası. Hep yanımda kal istiyorum. Çünkü gidersen hayatım yaşanmayacak bir bok çukuru olur gibi geliyor. Sen yaşanmaya değersin, seninle her şey yaşanmaya değer. Aşk mı sevgi mi bağlılık mı adını koyamıyorum ama bu her neyse çok güzel. Elini tutmak ateşe dokunmak gibi, sarılmak sonsuzluğa kavuşmuş gibi, başımı göğsüne koymak huzuru bulmuş gibi... Her defasında tonlarca kelebek uyanıyor kalbimde, engel olamıyorum. Durmasınlar da zaten mükemmel bir duygu. Çünkü onlar benim nefesim gibi, giderlerse ölecekmişim gibi.
Benim hayallerim var içinde sadece senin olduğun, düşünsene dolunayın altında sadece bizim olduğumuzu, başka kimse yok. Sadece bizim sesimiz, sadece bizim kalbimiz çarpıyor ve sadece aşkımız ısıtıyor gecenin soğuğunu. Düşün bir. Kapat gözlerini. Hayal edebiliyor musun? Edebiliyorsan eğer, hak vereceksin. Daha çok hayalim var. İnan bana gerçekleştirebiliriz. Bizim aşkımız bunu başarabilir. "Biz" istersek okyanus bizim olabilir, yıldızlar bize eşlik edebilir, biz istersek dolunay elimizden tutabilir. Biz istersek her şey olabilir. Yanımda ol yeter.
Unutmadan, eğer bir gün rüzgara ters düşen şeyler isterse kalbin, elimi tutmadan karar verme sevgilim.
Seni seviyorum.




Aslında;
Sözcükler ne ki duygular yanında?


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder